بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بر خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر نارساخوان

خودپنداره نقش مهمی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بر خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر نارساخوان انجام شد. طرح تحقیق، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل همراه با آزمون پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر نارساخوان پایه چهارم و پنجم ابتدایی شهر قزوین در سال تحصیلی 93-1392 تشکیل دادند. 40 دانش آموز پسر نارساخوان مدرسه اختلالات ویژه یادگیری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از آزمون خودپنداره تنسی و مقیاس سنجش هوش های چندگانه عابدی صورت پذیرفت؛ همچنین معیار پیشرفت تحصیلی از میانگین نمرات دروس دانش آموزان و با تبدیل بازخوردهای توصیفی به نمرات کمی به دست آمد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر) استفاده شد. بررسی دو گروه از نظر میانگین خودپنداره و پیشرفت تحصیلی با استفاده از ابزارهای به کاررفته در مرحله پس آزمون و پیگیری، حاکی از افزایش خودپنداره و پیشرفت تحصیلی در گروه آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بعد از مداخله است (0٫001>p). مطابق با نتایج این پژوهش، با استفاده از مدل آموزشی مبتنی بر هوش چندگانه می توان خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نارساخوان را افزایش داد.