بررسی اثر تحریک دلبستگی ایمن در سطح زیر هشیاری در کاهش خاطرات مزاحم در دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر یکی از اختلالات شایع روان پزشکی می باشد که باعث ناراحتی فرد و نقص در عملکرد رفتاری و شناختی او می گردد. خاطرات مزاحم مجموعه ای از خاطراتی هستند که بی اختیار بوده و با اختلال اضطراب فراگیر در ارتباط است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تحریک دلبستگی ایمن در سطح زیرهشیاری در کاهش خاطرات مزاحم در دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه آماری شامل دانشجویان مقطع کارشناسی مبتلا به GAD شهر قم در سال تحصیلی 1397- 1396 بودند. 40 دانشجو با اختلال اضطراب فراگیر به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای، انتخاب و با روش تصادفی در گروهای 10 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه سبک دلبستگی کولینزورید (1990)، مقیاس تجدید نظر شده تاثیر رویداد وایس و مارمر (1997)، پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر تباچینگ و فیدل (1996) بود. داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس دوراهه، تحلیل کواریانس و تی مستقل در سطح 5 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که تحریک دلبستگی ایمن در سطح زیر هشیاری، خاطرات مزاحم دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر را کاهش داد (0/001≥ p=، 32/283= f). بر این اساس می توان نتیجه گرفت که تحریک دلبستگی ایمن در سطح زیرهشیاری، بر کاهش خاطرات مزاحم دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر موثر بود.