ارائه مدلی جهت انتخاب پرتفوی بهینه در شرایط عدم اطمینان با استفاده از مدل میانگین-شانس (رویکرد آینده نگر تخمین تابع بازدهی)

هدف از این پژوهش ارائه مدل بهینه سازی پرتفوی در چارچوب تئوری عدم اطمینان می باشد. جهت تخمین نرخ بازدهی دارایی ها از رویکرد آینده نگر مبتنی بر نظرات خبرگان استفاده شد. همچنین از یک معیار ریسک متفاوت مبتنی بر عدم قطعیت (مدل شانس) جهت مدل سازی ریسک استفاده گردید. تئوری مورد استفاده جهت مدل سازی عدم قطعیت موجود در پارامترهای مدل، تئوری عدم اطمینان می باشد. تیم خبرگان حاضر در این تحقیق جهت تکمیل اطلاعات مورد نیاز در خصوص پیش بینی های مورداستفاده، شامل 30 مدیر سبد صندوق های سرمایه گذاری فعال در بورس اوراق بهادار تهران می باشند. در پایان جهت نمایش قابلیت کاربرد، مدل طراحی شده در بورس اوراق بهادار تهران به کارگیری و با توجه به ماهیت غیرخطی مدل، از روش فرا ابتکاری الگوریتم ژنتیک جهت حل آن استفاده گردید. درنهایت با تولید پرتفو های تصادفی و مقایسه آن با پرتفوی بهینه حاصل از حل مدل به این نتیجه رسیدیم که پرتفوی بهینه ضمن عملکرد بهتر به سطح بالاتری از بازدهی نیز دست پیدا می کند.