تاثیر عوامل استرس زای شغلی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان راهور تهران بزرگ

استرس کاری با عوامل مختلفی مرتبط بوده و به عبارت دیگر تحت تاثیر عامل مختلف و از آن جمله، کیفیت زندگی کاری کارکنان است؛ لذا مطالعه این عوامل می تواند موجب شناسایی آن ها و پیشگیری از بروز آثار مخرب استرس های شغلی و از آن جمله، فقدان تمرکز، کم کاری ها، درگیری ها، غیبت و غیره شود. به این منظور، پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی  عوامل استرس زای شغلی و رابطه آن با کیفیت زندگی کاری کارکنان راهور تهران بزرگ اجرا گردیده است.  جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کارکنان راهور تهران بزرگ در سال 1396 است که از بین آنان بر اساس جدول نمونه گیری، تعداد 346 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و موردمطالعه قرار گرفتند. پژوهش حاضر از نظر هدف، جزو پژوهش های کاربردی و از نظر ماهیت، جزو پژوهش های توصیفی از نوع هم بستگی می باشد که به ارتباط بین متغیرهای گوناگون استرس شغلی  و کیفیت زندگی کاری می پردازد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه استرس شغلی (HSE)[1] شامل 7 مولفه و 35 گویه جهت سنجش میزان استرس شغلی و پرسشنامه استاندارد والتون[2] (1973)  با  8 مولفه و 27 گویه در خصوص کیفیت زندگی کاری (QWL)[3] می باشد؛ هر دو پرسشنامه دارای روایی و پایایی قابل قبولی می باشند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های ضریب هم بستگی و تحلیل عاملی استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل عاملی تاییدی نشان داده است که بین عوامل استرس زای شغلی کارکنان راهور تهران بزرگ و تمامی مولفه های کیفیت زندگی کاری از قبیل پرداخت منصفانه  و کافی، محیط کار ایمن و بهداشتی، تامین فرصت رشد و امنیت مداوم، قانون گرایی در سازمان، وابستگی اجتماعی محیط کار، فضای کلی زندگی کار، یکپارچگی و انسجام اجتماعی در سازمان و توسعه قابلیت های انسانی، رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین در این مطالعه، بیشترین عامل استرس زای شغلی در زمینه کیفیت زندگی کاری، مقوله حمایت سرپرستان و مدیران، و کمترین عامل استرس زای شغلی، مقوله نقش می باشد.   بنابراین می توان گفت بین استرس کارکنان راهور با کیفیت زندگی کاری آنان و تمامی ابعاد کیفیت زندگی کارکنان رابطه وجود دارد.