نقش فقه در تکوین هویت تشیع امامی

هویت مقوله ای است که امروزه در علوم اجتماعی اهمیت فراوان دارد و از ابعاد مختلف مورد پژوهش قرار می گیرد. یکی از ابعاد آن، هویت دینی است که فقه، قانون رفتارهای آن است. درباره نقش فقه در هویت شیعه امامیه، با سه دیدگاه روبه رو هستیم: برخی پژوهشگران، با نادیده گرفتن  بعد فقهی تلاش کرده اند بعد عرفانی شیعه امامیه را برجسته نموده و به نوعی هویت شیعه را با تصوف پیوند بزنند.برخی دیگر مانند ابن تیمیه با آن که نقش فقه امامیه در  شکل گیری هویت شیعه را می پذیرد، اما مشروعیت آن را انکار کرده. بنیان تشیع را برکفر و نفاق و ساخته فردی یهودی معرفی می کند. نظریه مختار در این پژوهش، که دیدگاه رسمی امامیه است و برخی از شیعه پژوهان غربی نیز کمابیش به آن اذعان دارند، آن است که: از آغاز شکل گیری شیعه، احکام شرعی و چگونگی استنباط آن و مراجع صلاحیت دار برای آن نقش پررنگی در هویت شیعه داشته است. روایات تقیه، احادیثی که انحرافات و بدعت های فقهی پدید آمده پس از عصر رسول خدا (ص) را گزارش می کند و نیز برخی گزارش های تاریخی از شواهد صدق این مدعاست.