رابطه علی خودشفقت ورزی با رفتارهای مدنی- تحصیلی دانش ‎آموزان: نقش میانجی حمایت خودمختاری والدینی

رفتارهای مدنی- تحصیلی زمینه همکاری و مشارکت را در تعامل های اجتماعی فراهم می آورند که به وسیله متغیرهای پیشایندی مانند خودشفقت ورزی و حمایت خودمختاری والدین تاثیر می پذیرد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علی خودشفقت ورزی با رفتارهای مدنی-تحصیلی دانش‎آموزان و نقش میانجی گری حمایت خودمختاری والدینی است.

روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش تمام دانش‎آموزان پایه های نهم و دهم شهر مهاباد در سال تحصیلی 96-1395 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای، تعداد 645 دانش ‏آموز انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه ‎ خودشفقت ورزی نف (2003)، پرسشنامه رفتارهای مدنی-تحصیلی گل پرور(1389)، مقیاس سبک های والدگری گرولنیک، دسی و ریان (1997) بود. داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نسخه 24 نرم افزار ایموس تحلیل شد.

بر اساس مدل معادلات ساختاری، روابط بین متغیرها از برازش قابل قبولی برخوردار بود و یافته ها نشان داد که روابط بین خودشفقت ورزی با رفتارهای مدنی-تحصیلی(0/01 p<)، خودشفقت ورزی با حمایت خودمختاری والدینی (0/01 p<)، و حمایت خودمختاری والدینی با رفتارهای مدنی-تحصیلی (0/01 p<)، معنی دار است. یافته ها حاکی از آن است خودشفقت ورزی و حمایت از خودمختاری30 درصد واریانس رفتارهای مدنی - تحصیلی و خودشفقت ورزی20 درصد از واریانس حمایت از خودمختاری را پیش بینی و تبیین می کند.

بر اساس نتایج پژوهش حاضر، حمایت خودمختاری والدینی در رابطه بین خودشفقت ورزی و رفتارهای مدنی-تحصیلی دانش آموزان نقش میانجی گری معنی داری دارد و باعث تسهیل بیشتر در پیش بینی رفتارهای مدنی-تحصیلی دانش آموزان می شود. بنابراین، آموزش و ارتقای خودشفقت ورزی و آموزش مهارت های حمایت خودمختاری والدینی می تواند بهبود عملکرد تحصیلی و  سلامت رفتارهای اجتماعی دانش آموزان را فراهم سازد.