مطالعه ای پیرامون نقش حقوقی متصدی حمل و نقل در کنوانسیون حمل و نقل ترکیبی بین المللی کالا

هدف پژوهش تبیین نقش حقوقی متصدی حمل و نقل در کنوانسیون حمل و نقل ترکیبی بین المللی کالا است. در تحقیق پیش رو، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد روش کتابخانه ای و به شکل فیش برداری از اسناد و منابع انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که؛ حمل و نقل ترکیبی که امروزه رایج ترین نوع حمل و نقل در عرصه بین المللی است، نوعی از حمل و نقل است که در آن محموله بدون اینکه وقفه ای در وضعیت حمل آن بوجود آید، از کشوری به کشور دیگر توسط حداقل دو وسیله نقلیه متفاوت با نظام های حقوقی گوناگون، تحت مسئولیت شخص واحدی که عامل حمل و نقل ترکیبی نامیده می شود صورت می گیرد. در واقع این نوع حمل و نقل، محصول کانتینریزاسیون است. با پیدایش کانتینر در دهه 60 قرن بیستم، امکان ادغام مراحل مختلف حمل- اعم از دریایی، زمینی، هوایی و ریلی- در قراردادی واحد فراهم گشت و بدین گونه حمل و نقل ترکیبی رواج یافت. مهمترین سند بین المللی راجع به حمل و نقل ترکیبی «کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حمل و نقل ترکیبی بین المللی کالا ژنو 1980 می باشد. در این پژوهش، ابعاد مختلف مسئولیت متصدی حمل و نقل ترکیبی و حقوق وی در کنواسیون های بین المللی مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه کلی مشخص شد که متصدی حمل و نقل در کنوانسیون ،« ژنو » بخصوص کنوانسیون حمل و نقل حمل و نقل ترکیبی بین المللی در قبال خساراتی که از فعل یا ترک فعل کارگران و نمایندگان حادث شده مسئول می باشد و مبنای این مسوولیت تقصیر کارگران و نمایندگان اوست که موجب نقض تعهد قراردادی متصدی حمل می شود. بنابراین شخص زیان دیده حق دارد به جای مراجعه به کارگری که عامل زیان بوده، به خود متصدی حمل که طرف قرارداد حمل و نقل می باشد، مراجعه و خسارت وارده را از او مطالبه کند. واژگان کلیدی: مسئولیت، متصدی، حمل و نقل ترکیبی، کنوانسیون بین المللی کالا.