پویایی غیرخطی تورم در ایران مبتنی بر مفهوم پول گمشده

در این تحقیق پویایی غیرخطی تورم با استفاده از الگوهای خودرگرسیون آستانه ای براساس مفهوم پول گمشده و مبتنی بر داده های فصلی بازه زمانی (1395:04- 1369:01) برای اقتصاد ایران مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که متغیرهای رشد نقدینگی ساده و دیویژیا به عنوان متغیر آستانه تعیین می شود و تورم براساس یک فرآیند سه رژیمی نسبت به تغییرات رشد پول واکنش نشان می دهد. متغیرهای رشد نقدینگی ساده ، رشد نقدینگی دیویژیا با یک وقفه زمانی و انتظارات تورمی مهمترین عوامل موثر بر تورم شناسایی شده اند.در هر دو تصریح تولید ناخالص داخلی دارای اثرات ضد تورمی است. نرخ ارز نیز در هر دو الگو در شرایط سیاست پولی انقباضی اثرمثبت و قوی تری بر تورم نسبت به سایر رژیم ها دارد. متغیر رشد نقدینگی ساده در رژیم رشد پولی پایین به دلیل تحریک فعالیت های اقتصادی، اثرات ضد تورمی و در رژیم رشد پولی میانه اثرات تورمی مورد انتظار را نشان می دهد. وقفه تاخیری رشد نقدینگی دیویژیا نیز در رژیم های مذکور همواره اثرات تورمی مشهودی را نشان می دهد. به نظر می رسد استفاده از متغیر نقدینگی دیویژیا به جای متغیر نقدینگی ساده به شیوه رضایت بخش تری رفتار غیرخطی تورم را تبیین می کند.