علوم حدیث در ربع نیشابور طی چهار سده نخستین اسلامی

هدف این مطالعه بررسی وضعیت علم حدیث در ربع نیشابور طی چهار سده نخست اسلامی است؛ گوشه ای از قلمرو اسلامی که با برخورداری از موقعیت خاص جغرافیایی و شرایط ایده آل زیست محیطی، محل گرد آمدن تعداد زیادی از فقها، عالمان و بزرگان حدیث و حوزه شکل گیری بخشی از فعالیت های بزرگ حدیثی در سده های نخستین اسلامی بود. می خواهیم نشان دهیم اعتبار و رونق علم حدیث در نیشابور مرهون عنایت بزرگان دین، نظیر علی بن موسی الرضا (ع) و تصحیح مجموعه های حدیثی و روایت های معتبر و مستند از جمله حدیث سلسله الذهب، به همراه فعالیت محدثان بزرگ و نام آور شیعه و عامی مذهب بوده است. چنان که خواهیم دید، در پی تلاش های حدیثی محدثان حوزه حدیث نیشابور در گردآوری روایات و یادگیری و آموزش آن ها، آثار فراوانی توسط محدثان بزرگی چون مسلم بن حجاج، فضل بن شاذان و حاکم نیشابوری تدوین گردید. نیز، خواهیم دید اشتهار آثاری مثل صحیح مسلم سبب شد این آثار در نیشابور نیز محوری برای تصنیفات حدیثی جدیدی نظیر کتب مستخرج و مسانید شوند.