اثر محلول پاشی سلنات سدیم بر محتوای سلنیوم دانه و برخی شاخص های فیزیولوژیکی ژنوتیپ های کلزا (Brassica napus L.)

سلنیوم عنصری غیرفلزی است که با تاثیر بر رشد و نمو گیاهان و به خاطر حضور در سیستم های آنتی اکسیدانی، منجر به بهبود صفات رشدی و فیزیولوژیکی گیاهان می گردد. بدین منظور آزمایشی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به روش کرت های یک بار خرد شده با سه تکرار طی دو سال زراعی 94-1393 و 95-1394 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. محلول پاشی سلنیوم از منبع سلنات سدیم در کرت های اصلی در دو سطح شاهد (بدون محلول پاشی) و محلول پاشی 30 گرم در لیتر طی دو نوبت پیش از گلدهی و شش ژنوتیپ کلزای تیپ پاییزه در کرت های فرعی مقایسه گردید. اثر سال، محلول پاشی سلنیوم و ژنوتیپ بر محتوای پرولین برگ، کربوهیدرات محلول، محتوی رنگیزه های فتوسنتزی، محتوی سلنیوم و روغن دانه و عملکرد دانه معنی دار بودند. کاربرد سلنیوم منجر به افزایش پرولین (6/68درصد)، کربوهیدرات (7/26 درصد)، کلروفیل a (8/65 درصد)، کلروفیل کل (7/04 درصد)، سلنیوم دانه (79/87درصد)، روغن دانه (0/89 درصد) و عملکرد دانه (8/01 درصد) در مقایسه با تیمار شاهد شد. محتوای پرولین برگ در سال زراعی 94-1393 به طور معنی دار و معادل 33/69درصد بیش تر از سال زراعی 95-1394 بود. بیش ترین محتوی روغن و عملکرد دانه در ژنوتیپ 102SW به ترتیب با میانگین 43/7درصد و 2060/6کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. به طور کلی نتایج به دست آمده نشان داد که کشت ژنوتیپ های 102SW و Elvis تحت شرایط محلول پاشی سلنیوم باعث ایجاد مطلوب ترین محتوی روغن و عملکرد دانه می گردد که قابل توصیه برای منطقه مورد آزمایش می باشد.