تاثیر معنای زندگی بر سازگاری مدرسه‏ دانش‏آموزان با میانجیگری مقابله مسئله‏ مدار و پذیرش خود

این پژوهش، تاثیر معنای زندگی را بر سازگاری مدرسه‏ دانش‏آموزان با میانجیگری مقابله مسئله مدار و پذیرش خود ‎بررسی می کند. جهت دستیابی به این هدف، ازروش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد تحلیل مسیر استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‏آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بابل در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از میان آن ها با استفاده از روش نمونه ‏گیری تصادفی خوشه ای208 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه معنای زندگی (استیگر و همکاران، 2006)، پرسشنامه سازگاری مدرسه (کیم، 2002)، پرسشنامه راهبرد مقابله ای (لازارروس و فولکمن، 1985) و پرسشنامه پذیرش خود (چمبرلین و هاگا،2001) استفاده شده است. داده ها با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم‏افزارهای SPSS و AMOS تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان می دهند که معنای زندگی رابطه مثبتی با مقابله مسئله مدار، پذیرش خود و سازگاری مدرسه دانش آموزان دارد. سازگاری مدرسه نیز با مقابله مسئله مدار و پذیرش خود رابطه مثبت دارد. معنای زندگی تاثیر مثبتی بر سازگاری مدرسه دارد و مقابله مسئله مدار نقش میانجی گری معناداری در رابطه بین معنای زندگی و سازگاری با مدرسه دارد اما پذیرش خود نقش میانجی گری معناداری بین معنای زندگی و سازگاری مدرسه ندارد. در کل نتایج این پژوهش نشان می دهد که داشتن معنا و هدف در زندگی می‏تواند سازگاری مدرسه دانش‏آموزان را تضمین کند؛ همچنین سبک انتزاعی و درونی مانند پذیرش خود برای حل مسائل موثر نیست اما یک استراتژی رفتاری مستقیم مانند مقابله مسئله‏مدار کارآمد می‏باشد.