بررسی فراوانی انواع تومورهای خوش‎خیم استخوانی و عوامل مرتبط با آن در بازه زمانی ده ساله در بیماران مراجعه‎کننده به بخش‎های ارتوپدی بیمارستان پورسینای رشت

تاخیر در تشخیص یا درمان نامناسب تومورهای خوش‎خیم استخوانی، منجر می‎شود که برخی از آنها تبدیل به تومورهای بدخیم شوند و یا باعث آسیب به سایر ارگان‎های داخلی گردند. در این مطالعه ما برآن شدیم که انواع تومورهای خوش‎خیم استخوانی و عوامل مرتبط با آن در بازه زمانی ده ساله در بیماران مراجعه کننده به بخش‎های ارتوپدی بیمارستان پورسینای رشت، را بررسی نمائیم.

در این مطالعه توصیفی - مقطعی پرونده کلیه بیماران با ضایعات تومورال خوش‎خیم بستری شده در بخش ارتوپدی مرکز آموزشی درمانی پورسینا، در بازه زمانی 10 ساله (1396-1386)، با استفاده از روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیکی، یافته‎های کلینیکی و یافته‎های پاراکلینیکی با استفاده از چک لیست جمع‎آوری گردید.

میانگین سنی مبتلایان به تومورهای خوش‎خیم استخوانی مورد تحقیق برابر 93/12±5/43 سال بود. بیشترین درصد مبتلایان به تومورهای خوش‎خیم استخوانی را مردان تشکیل می‎دادند (9/63%). تومورهای خوش‎خیم مولتی پلاگزوستوزیس (25%)، استئوکوندروما (2/22%) و استوئید استوما (7/16%) به ترتیب بیشترین فراوانی را داشتند. با استفاده از آزمون Fisher’s exact test مشخص گردید که ارتباط آماری معنی‎داری بین جنسیت، رده‎های سنی، محل تومور با انواع تومورهای خوش‎خیم استخوان در بیماران مورد تحقیق دیده می‎شود.

مولتی پلاگزوستوزیس و استئوکوندروما شایع‎ترین تومورها بودند. متغیرهایی از قبیل جنسیت، رده‎های سنی به عنوان عوامل خطر موثر در ابتلا به تومورهای خوش‎خیم استخوانی شناسایی شدند.