شهرهای کوچک و توسعه پایدار سکونتگاه های پیرامونی مورد: شهرخوسف

به منظور دستیابی به توسعه متوازن و یکپارچه در برنامه ریزی های فضایی کشورهای درحال توسعه، ایجاد سلسله مراتب متعادل و نظام یافته سکونتگاه ها از نیازهای اساسی به شمار می آید که در این میان توجه به شهرهای کوچک یکی از راهکارهای تعادل بخشی به این وضعیت است. نخستین هسته های شهری که در ارتباط با نقاط روستایی هستند، کانون های کوچک شهری و پیراشهری است که به عنوان حلقه اتصال نواحی روستایی با شهرهای بزرگ قلمداد می شود. پژوهش حاضر باهدف بررسی کارکرد شهر کوچک خوسف در توسعه نواحی روستایی پیرامونی آن انجام شده است. از حیث روش توصیفی- تحلیلی و از مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و پیمایشی استفاده گردیده است. این پژوهش با حجم نمونه 384 پرسشنامه در 16 روستا با روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی انجام شده است. به منظور تحلیل داده ها، آزمون t تک نمونه ای مورد استفاده قرار گرفته است.نتایج حاصل از یافته های پژوهشکه در چهار بعد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی صورت گرفت، نشان می دهد که شهر خوسف می تواند دارای نقش واسطه ای در ارائه خدمات به حوزه های نفوذ روستایی خود باشد و همچنین ارائه خدمات و امکانات از سوی شهر خوسف باعث ماندگاری جمعیت نواحی روستایی پیرامونی آن شده است.