مقایسه دو روش ارزشیابی بالینی OSCE و سنتی بر میزان رضایت دانشجویان پرستاری

ارزشیابی آخرین حلقه از فعالیت های آموزشی و تکمیل کننده فعالیت های معلمان است، و ارزیابی مهارت های بالینی از مهمترین موارد ارزشیابی دانشجویان پرستاری به شمار رفته و اصلاح آن رابطه مستقیم با ارتقا کیفیت اموزشی این نظام دارد.
مقایسه دو روش ارزشیابی بالینی ساختاری عینی(Objective Structured Clinical Evaluation) و سنتی بر میزان رضایت دانشجویان پرستاری بود.
در یک مطالعه مداخله ای کلیه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رشت، در مرکز آموزشی درمانی کودکان رشت، به طور تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. ارزشیابی بالینی در گروه اول به روش سنتی و در گروه دوم به روش OSCE صورت گرفت. سپس رضایت هر دو گروه مورد سنجش قرارگرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل چک لیست های مشاهده جهت ارزشیابی در 9 ایستگاه، فرم ارزشیابی متداول دانشکده و نیز فرم رضایت سنجی در 6 حیطه بود.
در حیطه های منصفانه بودن روش ارزشیابی بالینی، مشابه بودن سوالات طرح شده در ارزشیابی با موارد بالینی موجود در بخش، منا سب بودن آزمون های تئوری و بالینی برای ارزشیابی نهایی، مناسب بودن زمان ارزشیابی عملی، امکان برگزاری ارزشیابی بالینی به روش های فوق در دانشکده های پرستاری بالاترین میزان رضایت دانشجویان از نحوه ارزشیابی در حیطه های مختلف به گروه OSCE اختصاص داشت (p<0005) اما در حیطه مناسب بودن زمان لازم جهت برگزاری ارزشیابی نظری آزمون آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. به طور کلی، بالاترین میزان رضایت دانشجویان از نحوه ارزشیابی به گروه OSCEاختصاص داشت. (P<0005) روش OSCE بیش از روش های ارزشیابی بالینی متداول می تواند ارزشیابی مهارت های بالینی دانشجویان را مشخص سازد و سبب ایجاد رضایت بیشتری در آنان گردد.