جداسازی هلیکوباکتر پیلوری به روش PCR از آفت های دهانی بیماران مبتلا به آفت های راجعه دهانی در سال 1381 در شهر رشت

آفت های راجعه دهانی (RAS) Recurrent Aphthous Stomatitis اختلالی است که به صورت زخم هایی محدود به مخاط دهان مشخص می شود. به دلیل شباهت های بافت شناسی که بین زخم پپتیک (Peptic ulcer) و آفت های راجعه دهانی مشاهده شده و چون ضایعات آفت های دهانی اغلب به درمان با آنتی بیوتیک های وسیع الطیف مثل تتراسایکلین پاسخ می دهند، و نقش هلیکوباکترپیلوری که در زخم پپتیک مشخص گردیده، پیشنهاد شده که این باکتری ممکن است در توسعه زخم های آفتی راجعه دهان دخالت داشته باشد. با وجود این، فقط مدارک محدودی در مورد کلونیزه شدن یا نقش احتمالی هلیکوباکترپیلوری در زخم های آفتی دهان وجود دارد.
در این مطالعه خواسته شده است تا با انجام آزمایش Polymerase Chain Reaction (PCR) بر روی نمونه های برش زده زخم های آفتی به دنبال حضور احتمالی هلیکوباکترپیلوری در این زخم ها باشیم.
در این مطالعه از آفت های دهانی بیماران مبتلا بهRAS، به وسیله برس های دندانی نمونه برداری شد، و به منظور تعیین هلیکوباکترپیلوری از نمونه ها، آزمایش PCR، که یک روش بسیار دقیق و حساس برای جدا سازی هلیکوباکترپیلوری در نمونه های زخم آفت های راجعه دهان و نمونه هایی از مکان های دیگر دهان است، انجام گرفت. در کلیه این بیماران همچنین تست سرولوژی به روش ELISA برای تعیین میزان آنتی بادی IgG ضد هلیکوباکترپیلوری نیز به عمل آمد. بر روی تمام بیماران هر دو آزمایش PCR و ELISA انجام گرفت. بیماران مورد نظر، دارای آفت های راجعه دهانی فعالی بودند که از خرداد ماه سال 81 تا خرداد ماه سال82 به آزمایشگاه مراجعه می نمودند.
50 مورد ازبیماران مبتلا به RAS مورد مطالعه قرار گرفتند که محدوده سنی 18 تا60 سال داشتند و میانگین سنی آنان 30/11± 38/32 سال بود، تعداد 26 نفر (52 درصد) از نظر تست ELISA مثبت شدند و از یک بیمار (2درصد)، با انجام آزمایشPCR، DNA هلیکوباکترپیلوری به دست آمد.
طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه، DNA هلیکوباکترپیلوری در زخم های آفتی این بیماران، حتی در آنهایی که آنتی بادی(IgG) ضدهلیکو باکترپیلوری آنها در مطالعه مثبت گزارش شده دیده نمی شود و این احتمال وجود دارد که این باکتری هیچ دخالتی در آفت های راجعه دهانی بیماران نداشته باشد.