عملکرد سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک در منطقه سنقر در استان کرمانشاه

در این مطالعه، تعداد 5 سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت آبپاش متحرک با الگوی کشت گندم، شبدر، یونجه سیب زمینی و آفتابگردان با دو آرایش شبکه متفاوت در شهرستان سنقر استان کرمانشاه ارزیابی شد. مقادیر دبی آبپاش، شدت پاشش، سرعت نفوذ آب و مقدار آب نفوذ یافته نشان داد دامنه بازده کاربرد آب بین 7/32 تا 3/70 درصد، ضریب یکنواختی کریستیانسن 58 تا 78 درصد و یکنواختی پخش آب در ربع پایین از 57/44 تا 63 درصد بود. مقدار بازده واقعی کاربرد آب تمامی سیستم ها بین 29 تا 45 درصد و بازده پتانسیل کاربرد آب سه مزرعه 1، 3، 5 به ترتیب 8/73، 6/70، 70 درصد و دو سیستم 2 و 4 به ترتیب 16/49 و 29 درصد محاسبه شد. پایین بودن شاخص های بازده واقعی و پتانسیل کاربرد آب به واسطه تلفات تبخیر و بادبردگی اندازه گیری شده از تفاوت آب خروجی از آبپاش ها با آب جمع شده در قوطی ها و فرونشت عمقی محاسباتی است. فشار کارکرد نامناسب، استفاده هم زمان از آبپاش های متعدد و متفاوت، تعییرات فشار و دبی از دلایل اصلی پائین بودن شاخص های ارزیابی بود. از مشکلات عمده این سیستم ها عدم تطابق طراحی با اجرا، عدم نظارت کافی و مستمر بر اجرا و پس از اجرا، اطلاعات ناکافی از وضعیت خاک، نیاز آبی، بهره وری، مدیریت بهره برداری و غالب بودن مسائل اقتصادی در انتخاب لوازم آبیاری و نحوه اجرا است.