تحلیلی زبانشناختی- بین الادیانی از انگاره نذر در قرآن کریم
«نذر» از جمله انگاره های دینی در قرآن کریم است که مطالعه پیرامون ماهیت و احکام مربوط به آن، همواره مورد توجه عالمان مسلمان قرار داشته است. فاصله های تاریخی- گفتمانی موجب شده است، لغویان و مفسران معنای انگاره قرآنی «نذر» را به معنای ساختیافته آن در دانش فقه نزدیک دانند. پژوهش حاضر میکوشد برای بازکاوی ماهیت «نذر» در بافت نزول قرآن کریم، از دادههای زبانشناسی تاریخی و مطالعات بین الادیانی بهره گیرد. پی جویی واژه عربی «نذر» در زبانهای خویشاوند و بررسی این آیین در دیگر ادیان سامی نشان میدهد که برخلاف تصور رایج میان عالمان مسلمان، «نذر» در عصر نزول قرآن کریم بر دو گونه متفاوت از مناسک دینی اطلاق میشده است. بخشی از کاربردهای «نذر» در آیات قرآنی در ارتباط با معنای «عهد کردن» و ناظر به مطلق پیمانهای نذرکننده با خدا، و بخش دیگر در ارتباط با معنای «وقف شدن (برای انجام کاری)» و ناظر به مناسکی خاص همراه با دوره موقت یا دائمی از امساک بوده است.
نذر نذیره ، مناسک دینی ، حج ، تاریخ انگاره ، ریشه شناسی ، تفسیر قرآن
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.