چشم اندازی آینده پژوهانه در سیاست گذاری آرمان شهر مهدوی

چشم انداز، روشی هنجاری و تصویرپرداز است، نه اکتشافی؛ اما برای اینکه آینده هنجاری و تصویرپرداز به ناکجاآباد نرسد، از آینده پژوهی اکتشافی نیز استفاده شده است. چشم انداز مهدوی هرگز از وضع موجود حادث نمی شود، بلکه از پویش منابع (آیات و روایات)، اسناد بالادستی (اندیشه های سیاسی امام خمینی (ره)، اندیشه های سیاسی مقام معظم رهبری، قانون اساسی و سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران)، ارزش های اساسی (core Values) و اهداف بنیادین (Core Purpose) در آرمان شهر مهدوی به دست می آید. برای گام برداشتن در مسیر جامعه آرمانی مهدوی باید علاوه بر آینده های تصویرشده، آینده هایی کوتاه تر با نام آینده های هنجاری (بیست ساله و سی ساله) ترسیم نماییم. پژوهش حاضر در صدد ارائه الگویی روشمند برای دستیابی به روش چشم انداز در مهدویت است. پژوهش با این پرسش آغاز شده است که «چگونه می توان از روش چشم انداز در سیاستگذاری مهدوی استفاده نمود؟». برای پاسخ به سوال اصلی، لازم است درک درستی از سوالات فرعی داشته باشیم که هریک در این پژوهش مورد بررسی قرار می گیرند. «معنای لغوی و اصطلاحی چشم انداز»، «ضرورت تدوین چشم انداز مهدوی»، «ضرورت الگوی مناسب از چشم انداز برای تحلیل مهدویت پژوهی» و «فرآیند تدوین چشم انداز در مهدویت پژوهی» پرسش هایی این پژوهش هستند. در پژوهش حاضر از روش هنجاری و تصویرپرداز چشم انداز، برای پیشبرد تحلیل استفاده شده است. پژوهش نشان می دهد چشم اندازی که همواره در ساختار مدیریتی و سازمانی مورد تحلیل قرار گرفته، می تواند به عنوان یک مدل مهدویت، در افق زمانی بلندمدت و متناسب با ارزش های اساسی و اهداف بنیادین مهدوی، به کار برده شود.