نقش تفکر راهبردی در ارتقاء توان رزمی سازمان های نظامی با تاکید بر (عوامل نامحسوس توان رزمی)

تفکر راهبردی صرفا واژه ای جایگزین برای آنچه زیر چتر مدیریت راهبردی قرار می گیرد نیست ، بلکه روش ویژه ای از تفکر با ویژگی های معین و قابل تمیز است ، تفکر راهبردی ترکیبی از فرایندهای به کارگیری بصیرت و نوآوری است که حاصل آن عبارت خواهد بود از چشم انداز یکپارچه سازمان. این تحقیق به بررسی نقش تفکر راهبردی در ارتقاء توان رزمی با تاکید بر عوامل نامحسوس توان رزمی که شامل عوامل فردی و سازمانی است می پردازد. هدف اصلی تحقیق، بررسی نقش تفکر راهبردی در ارتقاء توان رزمی سازمان های نظامی می باشد. بدین منظور بر اساس ادبیات تهیه شده برای تفکر راهبردی یک مدل، استنتاج و سپس با استفاده از روش تحقیق که از نوع پیمایشی، توصیفی و تحلیلی است در معرض آزمون قرار می گیرد. جامعه آماری تحقیق را دانشجویان ورودی سال تحصیلی 93-92 دانشگاه عالی دفاع ملی به تعداد 90 نفر تشکیل می دهند. نتایج حاصله از این تحقیق ارتباط نزدیکی بین تفکر راهبردی و توان رزمی وجود دارد ازجمله اینکه تفکر مفهومی، تفکر سیستمی و آینده نگری که از عناصر تفکر راهبردی هستند همگی با اندازه های مختلف بر روی عناصر فردی و سازمانی توان رزم موثر بوده و باکم و زیادشدن آن ها، توان رزمی به همان میزان تحت تاثیر قرار می گیرند چراکه تفکر راهبردی مسیر آینده را با همه اجزاء آن موردتوجه قرار داده و از میان راه های مختلف گزینه برتر را انتخاب می نماید.