ارزیابی سیاست انتقال پایتخت اداری - سیاسی از کلان شهر تهران

کلان شهر تهران مانند بسیاری کلان شهرها در کشورهای درحال توسعه با مسائل مختلفی مواجه است. ازجمله این مسائل پیدایش انواعی از تمرکزها (جمعیتی، فعالیتی و...) در آن می باشد که خود منشا بسیاری از مشکلات گشته که درنتیجه آن ها همواره در محافل علمی و سیاسی مباحث و راهکارهایی در راستای تعدیل این پیامدهای منفی مطرح شده است. انتقال پایتخت، ازجمله مواردی است که به عنوان یک گزینه جهت کاهش تمرکزهای موجود در کلان شهر تهران بارها عنوان  شده اما تاکنون جنبه عملی نیافته است؛ بنابراین در این پژوهش که به شیوه توصیفی - تحلیلی و نیز با استفاده از مطالعات اسنادی و روش مصاحبه با کارشناسان انجام  شده است، به دنبال آن هستیم تا به ارزیابی سیاست انتقال پایتخت اداری – سیاسی از جنبه تاثیر آن بر تمرکززدایی از کلان شهر تهران بپردازیم. با توجه به یافته های این پژوهش به نظر نمی رسد این سیاست بتواند در دستیابی به هدف کاهش مسائل کلان شهر تهران موفق باشد و درنتیجه به عنوان یک سیاست معقول برای کاهش تمرکزها در تهران و نیز تعدیل عدم تعادل های ملی، پیگیری گردد. درعین حال راهکارهای عملی تری غیر از انتقال پایتخت، در سطح ملی و نیز سطح کلان شهر تهران می توان مفروض داشت که در راستای تعدیل مسائل این کلان شهر و حتی تعادل بخشی در نظام شهری کشور می توانند موثر واقع شوند.