عملکرد بیوراکتور دیسک های بیولوژیکی چرخان در تصفیه فاضلاب حاوی آنتی بیوتیک سولفامتوکسازول

تصفیه فاضلاب صنایع دارویی به دلیل وجود انواع مختلف مواد شیمیایی سمی و آنتی بیوتیک هایی که می تواند برای هر موجود زنده ای مضر باشد، فرایندی پیچیده است. در این پژوهش به بررسی حدف آنتی بیوتیک سولفامتوکسازول در فاضلاب مصنوعی پرداخته شد. به این منظور، تصفیه این آنتی بیوتیک در یک پایلوت دیسک های بیولوژیکی چرخان با سه مرحله، 48 دیسک و حجم کلی 75/78 لیتر مورد بررسی قرار گرفت. در این سیستم راندمان حذف آنتی بیوتیک برای غلظت های مختلفCOD و در زمان های ماند هیدرولیکی مختلف بررسی شد. زمان ماند هیدرولیکی بهینه برای مقادیر متفاوت COD، 36 ساعت در نظر گرفته شد. مطابق نتایج با افزایش OLR و HRT، راندمان حذف SMX افزایش یافت. در 12 ساعت اول فرایند تصفیه، راندمان حذف SMX حدود 50 درصد بود و بیشینه حذف در 72 ساعت اول اتفاق افتاد و به بیش از 95 درصد رسید. همچنین به دلیل اینکه SMX منبع نیتروژن است، افزایش غلظت COD اثر مثبتی بر راندمان حذف SMX داشت. راندمان حذف SMX در OLRهای صفر، 2، 4، 8، 16 و g COD/L.d  32، به ترتیب برابر با 17، 44، 75، 72، 78 و 82 درصد بود. مطابق نتایج بیشترین مقدار حذف SMX در بخش اول سیستم NRBC و برابر با 57 درصد بود. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، می توان سیستم رشد چسبیده را جایگزین مناسبی برای سیستم لجن فعال متعارف در تصفیه پساب های صنایع دارویی دانست.