اثر درمانی جریان مستقیم الکتریسیته بر لیشمانیوز جلدی ناشی از لیشمانیا ماژور در مدل حیوانی

لیشمانیوز، طیفی از بیمارهای مختلف است که توسط گونه های جنس لیشمانیا ایجاد می شود. حداقل 20 گونه از این جنس می تواند توسط پشه های خاکی به انسان، سگ و میزبانان مختلف اهلی و وحشی منتقل شده و ایجاد لیشمانیوز جلدی، منتشره جلدی، جلدی – مخاطی و احشایی نماید. عامل لیشمانیوز جلدی یا سالک در ایران گونه های تروپیکا و ماژور می باشد.
با توجه به اهمیت بیماری لیشمانیوز و شایع بودن آن در بیش از 80 کشور جهان، سازمان بهداشت جهانی این بیماری را جزو بیماری های با اولویت از نظر کنترل و مبارزه، منظور نموده است. از جمله این برنامه ها طراحی روش های قاطع درمان افراد گرفتار به منظور کاستن از آلام و عوارض اجتماعی - روانی بیماری و نیز در مورد انواعی که انسان خود مخزن بیماری محسوب می شود، کنترل و پیشگیری از انتشار بیماری می باشد.
مواد و در این مطالعه از القا جریان مستقیم الکتریسیته به منظور ابداع روش درمانی موثر با دوره درمانی قابل قبول و حداقل تاثیر معادل با داروهای شیمیایی استفاده گردید. موش های ماده EALB/c و NMRI 4 تا 6 هفته ای هر کدام در دو گروه آزمون و شاهد 20 تایی تقسیم شدند. هر کدام از موش های گروه های آزمون مورد تزریق 2 106 انگل لیشمانیا ماژور (MRHO/IR/75/ER) در قاعده دم قرار گرفتند، طی 3 هفته هر هفته 2 بار تحت تاثیر ولتاژ مشخصی از جریان مستقیم الکتریسیته با پروتکل های مختلف قرار گرفتند. گروه کنترل شامل موش هایی بود که فقط با انگل آلوده شده بودند و هیچ عمل درمانی روی آنها انجام نمی شد. جهت اطمینان از قابل تکرار بودن نتایج، روش درمانی انتخاب شده سه بار تکرار شد.
آنالیز نتایج با استفاده از تست آماری آنالیز واریانس در مقایسه با گروه کنترل مشخص نمود که روش فوق می تواند باعث بهبود صد درصد موش ها پس از گذشت سه هفت از درمان شود ولی با قطع دوره درمانی و حدود سه هفت بعد، عود بیماری مشاهده می گردد. در موش های گروه NMRI بازگشت بیماری مشاهده نگردید.
الکتریسیته درمانی در صورت مفید بودن می تواند علاوه بر درمان بیماری، عوارض و هزینه های درمان با ترکیب سمی آنتی موان را حذف کند.