اثر مهاری نیتریک اکساید در جلوگیری از کاهش ویتامین E پلاسمائی به هنگام تزریق آهن دکستران در موش های صحرایی نر

در حالی که نقش آهن در استرس اکسیداتیو محرز می باشد، نقش نیتریک اکساید کاملا شناخته نشده است. از طرف دیگر در مورد تداخل آهن و نیتریک اکساید در استرس اکسیداتیو نیز اتفاق نظر وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تداخل آهن و نیتریک اکساید در ایجاد استرس اکسیداتیو در پلاسما می باشد.
شصت و چهار موش صحرایی نر به هشت گروه هست تایی تقسیم گردیدند: -1 شاهد (تزریق سرم نمکی)، -2 آهن (تزریق Iron Dextran)، 3 ال – آرژنین (تزریق L – Arginine)، -4 ال - نیم (nitro-L-Arginine- methylester بلوک کننده نیتریک اکساید سنتاز)، -5 آهن + ال – آرژنین، -6 آهن + ال – نیم، -7 دفروکسامین (Defferoxamine – شلاتور آهن) و 8- ال – آرژنین + دفروکسامین، تزریقات به صورت داخلی صفاقی انجام شدند و پس از بیست ساعت نمونه های پلاسما جمع آوری گردیدند. ویتامین E به عنوان شاخصی از استرس اکسیداتیو توسط دستگاه کروماتوگرفی مایع با کارکرد عالی (HPLD) اندازه گیری شد.
در گروه آهن غلظت ویتامین E نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری را نشان می دهد (P<0.01) اما در گروه ال – آرژینین تفاوتی را نسبت به این گروه نشان نمی دهد. در گروه آهن + ال – آرژنین از کاهش غلظت ویتامین E پلاسمایی جلوگیری شده است به طوری که اختلاف معنی داری با گروه شاهد ندارد. از طرف دیگر غلظت ویتامین E در گروه آهن + ال – نیم به شدت کاهش یافت است به طوری که با گروه شاهد در سطح P<0.001 و با گروه آهن + ال – آرژنین در سطح P<0.01 معنی دار می باشد.