نقش روش های تشخیصی (سونوگرافی و لاواژ تشخیصی صفاق) در بیماران دچار ترومای غیر نافذ شکم (بررسی 5 ساله)

ترومای غیر نافذ شکم از مکانیسم های شایع تروما در سوانح رانندگی و سقوط از بلندی است که معمولا با مشکلات تشخیصی همراه می باشد. مطالعات متعددی درباره دقت روش های تشخیصی و کاهش لاپاروتومی های انجام شده است.
مواد و در این مطالعه تمام موارد لاپاروتومی اورژانس به دلیل ترومای غیر نافذ شکم در مدت 5 سال در یک مرکز ارجاعی بصورت گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفته است(1379-1375).
از 75 لاپاروتومی، 61 مورد مثبت و 14 مورد منفی بود. در 4 مورد ار لاپاروتومی های مثبت فقط هماتوم خلف صفاق وجود داشت که اقدام درمانی خاصی لازم نبود (لاپاروتومی غیردرمانی). در 34 بیمار سونوگرافی انجام شده بود که حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت (PPV) و ارزش اخباری (NPV) به ترتیب %84.3، %50، %96.4 و %16.6 به دست آمد. در 16 بیمار که لاواژ تشخیصی صفاق برای آنها صورت گرفته اعداد فوق به ترتیب %100، %66.7، %92.8 و %100 بود. در 28 بیمار که فقط بر اساس علایم بالینی تحت عمل قرار گرفتند تعداد موارد منفی 9 عدد بود (%32.2).
با توجه به این یافته ها و نتایج مطالعات مشابه سونوگرافی در برخورد اولیه با بیماران دچار ترومای غیرنافذ شکم می تواند بسیار کمک کنند باشد اما به علت ویژگی و NPV پایین نمی توان به آن اکتفا کرد و در صورت وجود شک بالینی استفاده از روش های دقیق تر ضروری است. لاواژ تشخیصی صفاق همچنان روشی بسیار ارزشمند در تشخیص ضایعات داخل شکم به دنبال ترومای غیر نافذ می باشد. انجام لاپاروتومی بدون اقدامات تشخیصی اضافه با موارد منفی بیشتری همراه است.