نقد و بررسی زیباشناختی «نفثه المصدور»

«نفثه المصدور» را «شهاب الدین محمد خرندزی نسوی» پس از تازش مغولان به ایران و کشته شدن «جلال الدین خوارزم شاه» با نثری شاعرانه می نویسد و در آن به شرح دردها و دربه دری های خود می پردازد. این کتاب دارای سبکی سه گانه: ساده، فنی و مصنوع و سرشار از آرایه های درهم پیچیده و چند لایه شعری است. آرایه ها و ابزارهای آفرینش شعر را در این کتاب براساس کاربرد و بسامد می توان به سه گروه تقسیم کرد:الف: بدیع لفظی: واج آرایی، جناس، سجع، موازنه ب: بدیع معنوی: ای هام، تناسب (مراعات النظیر) استخدام، تضاد، پارادوکس، تلمیح،   ارسال المثل پ: بیان: مجاز، تشبیه، استعاره، کنایه در این مقاله به اجمال برای هر یک از آرایه ها، نمونه هایی از هر دست آمده است.