تعیین غلظت کشنده آمونیاک (LC50 96h, N-NH4)و تاثیر آن بر وضعیت هیستوپاتولوژی آبشش، کلیه و کبد بچه ماهی ازون برون (Acipenser stellates)

افزایش آمونیاک آب یکی از مشکلات عمده در آبزی پروری است که میزان و اثرات آن هنوز به درستی مشخص نشده است. هدف از این پژوهش،تعیین غلظت کشنده آمونیاک و اثر سمیت حاد آن بر روی سه بافت آبشش، کبد و کلیه بچه ماهی ازون برون از گونه های با ارزش ماهیان خاویاری با میانگین وزنی 3 گرم در شرایط آزمایشگاهی است. آزمایشات در 7 تیمار و سه تکرار و با تعداد 10 عدد ماهی با روش آب ساکن به مدت 96 ساعت اجرا شدند. ماهی ها در معرض غلظت های مختلفی از آمونیاک کل با مقادیر5، 23/6،76/7 ،66/9،04/12 و 15میلی گرم در لیتر، قرار گرفتند. ابتدا میزان LC50</sub> آمونیاک در زمان های 24، 48، 72 و 96 ساعت به دست آمد که به ترتیب0249/14 ، 2164/10 ،1531/7 و  0353/6 میلی گرم در لیتر آمونیاک کل محاسبه گردید. پس از استخراج مقادیر LC50</sub> یک سطح پایین (low) که 25% غلظت LC50</sub> و یک سطح بالا (High) که 75%  غلظت LC50</sub> بوده را انتخاب و آزمایش مجدد با 4 تیمار و 3 تکرار انجام پذیرفت که دامنه غلظت های این ماده 508/1 ،017/3 و 526/4 میلی گرم در لیتر آمونیاک کل بود. سپس ضایعات احتمالی میکروسکوپی و هیستوپاتولوژیک  بافت آبشش، کبد و کلیه این گونه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که در آبشش پس از قرارگیری در مجاورت با آمونیاک پدیده هایی نظیر پرخونی،هیپرپلازی،چسبندگی لاملای ثانویه،تورم لاملای اولیه،خونریزی و نکروز سلولی و در کبد عوارضی از قبیل پرخونی، رکورد صفراوی، نکروز سلولی و آتروفی سلولی و در کلیه عوارضی چون پرخونی، دژنرسانس بافت بینابینی، نکروز سلولی، اتساع فضای بومن، هموسیدرین در تیمارها مشاهده شد. بطور کلی بیشترین صدمات مربوطه در آبشش این ماهیان مشاهده شده است.