ارائه الگویی جهت بهبود عملکرد فرایند خلق مشترک محصولات جدید در سازمان

پیشرفت سریع فناوری سازمان ها را به گسترش فعالیت های NPD خود در سراسر مرزهای سازمانی تشویق کرده است. روش خلق مشترک به عنوان یکی از رویکردهای موفق در توسعه ی مزایای رقابتی، به کار گرفته شده است. تامینکنندگان و برخی سازمان های پیشروی بین المللی در حال گسترش فعالیت های خود به سمت یکدیگر بوده و مطابق با ادبیات، خلق ارزش برای دو طرف به صورت مشترک انجام می پذیرد. خلق مشترک به معنای مشارکت فعال تامین کننده یکی از محوری ترین اصول این دیدگاه نوظهور می باشد. در راستای این هدف، مدیریت، نیازمند رویکرد ساختاری است که در آن عواملی که بر عملکرد فرایند خلق مشترک تاثیرگذارند را در نظر بگیرد. پرسش اساسی اینجاست که این عوامل از چه میزان اهمیتی برخوردار هستند. برخلاف تحقیقات پیشین این مقاله، علاوه بر نگاهی جامع بر عوامل موثر بر عملکرد این فرایند میزان ارزش نسبی هر یک از عوامل با در نظر گرفتن تاثیرات متنقابل آنها ، مورد بررسی قر ار گرفته است. این بررسی از طریق پیمایش دریک سازمان صنعتی با استفاده از روش دلفی جهت شناسایی و بومی سازی عوامل و مدل تحلیل شبکه در تعیین وزن هر یک از عوامل صورت گرفته است. روایی پرسشنامه از طریق نظر خبرگان و پایایی آن با ضریب توافق کندال0.59 و نرخ ناسازگاری تایید شده است. جامعه آماری این پژوهش خبرگان سازمان صنعتی بوده است. نتایج حاکی از آن است که عوامل"تحقیق و توسعه"، "تولید"، "نیروهای پیشران مرتبط با تامین کننده" و "مدیریت پایان عمر" دارای اولویت بالاتری هستند. لذا توجه به این عوامل می تواند سرمنشا تحول در دیدگاه مدیران ارشد قرار گیرد.