پارادایس تزاری و درباری در شعر روسیه سده هجدهم و سی سال نخست سده نوزدهم: سیر تکاملی موضوع و مفهوم آن
در شعر روسیه عصر مطلق گرایی و روشنفکری نیمه دوم سده هجدهم، «پارادایس» حومه ای تزاری و درباری به عنوان مصداقی از طبیعت «جدید» پدیدار گشت که توسط پادشاه به «بهشت» بهار ابدی تبدیل شده است. اجزای اصلی این توپوس با پایان حکومت دوران کاترین معانی جدیدی در شعر سده های 18 و 19 پیدا کردند. طبیعت به حالت طبیعی یک کل باز می گردد و یک تاریخ برگشتناپذیر را اداره می کند. برای شاعر، «بهشت خاکی» ویران شده، زمینه ای برای تامل و درک زندگی خود به عنوان بخشی از یک زندگی برگشت ناپذیر است. دنیای الهی که در اصل در «پارادایس» انسان ساخته شده است، برای ابتدا به عنوان آنتی تز طبیعت خاکی و سپس سنتز معنوی تلقی می گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.