اثر هم افزایی مهاری آنزیم آلژینات لیاز نوترکیب باکتریایی و آنتی بیوتیک های رایج درمانی بر رشد سلول های پلانکتونی سودوموناس آئروجینوسا

آلژینات، یکی از مهمترین عوامل بیماری زایی سودوموناس آئروجینوسا است. این مطالعه با هدف سنجش اثر هم افزایی آلژینات لیاز نوترکیب باکتریایی و آنتی بیوتیک های رایج در درمان عفونت های سودوموناسی بر رشد سلول های پلانکتونی سودوموناس آئروجینوسا انجام شد.
 
مواد و روش ها: در مطالعه حاضر سودوموناس آئروجینوسا TAG48 از نمونه بالینی جدا سازی و شناسایی شد. به منظور تخلیص آنزیم آلژینات لیاز و اثر آن بر سلول های پلانکتونی، ژن آلژینات لیاز (algL) جداسازی، همسانه سازی، تعیین توالی و بیان شد و  با استفاده از ستون کروماتوگرافی تمایلی تخلیص گردید. اثر آنزیم خالص شده و آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، توبرامایسین و سفکسیم بر سلول های پلانکتونی سودوموناس آئروجینوسا بررسی شد و آزمون های حداقل غلظت مهاری، حداقل غلظت کشندگی و همچنین بررسی اثر توام آنتی بیوتیک ها و آنزیم بر سلول های یاد شده ارزیابی شد.
 
یافته ها: بررسی آنتی بیوتیک ها و آنزیم نشان دادند که MIC مربوط به سیپروفلوکساسین، توبرامایسین، سفکسیم و آنزیم آلژینات لیاز در باکتریTAG48 به ترتیب 4، 16، 128 و 9.37 میکروگرم بر میلی لیتر می باشد. میزان MBC نیز برابر با MIC محاسبه گردید. همچنین نتایج نشان داد که آلژینات لیاز با توبرامایسین و سفکسیم بر رشد سلول های پلانکتونی سودوموناس آئروجینوسا TAG48 اثرهم افزایی مهاری دارند، اما این اثر هم افزایی با سیپروفلوکساسین دیده نشد.
 
با توجه به اهمیت آلژینات در بیماری زایی سودوموناس آئروجینوسا، تخریب آن می تواند در کاهش بیماری زایی موثر باشد. شناسایی ژن های جدید algL در جوامع میکروبی می تواند رویکرد جدیدی برای مطالعه و تحقیق آلژینات لیاز هایی با فعالیت های ویژه علیه آلژینات های باکتریایی در نمونه های میکروبی بالینی باشد.