مقایسه عمل جراحی بای پاس کرونری به روش بدون پمپ و با پمپ

بای پاس کرونر با استفاده از دستگاه قلب و ریه مصنوعی روش قابل قبول، با مورتالیته و موربیدیته کم و از راه های مؤثر درمانی با نتایج طولانی مدت عالی جهت بیماران کرونری می باشد، در سالهای اخیر روش جراحی کرونری به طریقه بدون پمپ متداول شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بالینی، تغییرات آنزیمی و الکتروکاردیوگرافیک در بیمارانی که با یا بدون استفاده از دستگاه قلب و ریه مصنوعی تحت عمل جراحی بای پاس کرونری قرار گرفته اند، انجام شد.
در این مطالعه نیمه تجربی از بین 115 بیمار مورد مطالعه، 75 نفر به روش بدون پمپ و 40 نفر به روش با پمپ تحت عمل جراحی ایزوله و الکتیو بای پاس کرونر قرار گرفتند. بیماران از نظر بالینی در طول مدت بستری، تغییرات ECG، میزان CK-MB و CTnI قبل و بعد از عمل مورد مقایسه قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمونهای آماری t، آنالیز واریانس یک و دو طرفه، c2 و آزمون دقیق فیشر تحلیل گردید.
دو گروه از نظر سن (میانگین سنی 3/56 و 6/55 سال) و جنس، عوامل خطر، EF (Ejection Fraction) قبل از عمل، Functional Class، تعداد عروق گرفتار و تعداد متوسط گرافت اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین CK-MB بعد از عمل در گروه بدون پمپ کمتر از گروه پمپ بود (میانگین U/lit 7/36±3/39 در مقابل U/lit 33±68/56 و 03/0=P). میزان تروپونین I بعد از عمل در گروه بدون پمپ به طور معنی داری کمتر از گروه پمپ بود (03/0=P). در گروه بدون پمپ میزان هموراژی (009/0=P) و نیاز به ترانسفوزیون خون (44/0=P) در 24 ساعت اول بعد از عمل از گروه پمپ کمتر بود. از نظر طول مدت بستری ICU و بیمارستان، آریتمی، وضعیت همودینامیک بعد از عمل، مدت انتوباسیون، عوارض نورولوژیک و مورتالیتی کلی دو گروه مشابه بودند.
طبق یافته های این مطالعه، در عمل جراحی بای پاس کرونری به روش بدون پمپ، تغییرات آنزیمی (صدمه میوکارد) کمتر از روش با پمپ می باشد و بررسی آنزیمی (تروپونین) معیاری مناسب تر از ECC جهت ارزیابی صدمه میوکارد است. استفاده از روش بدون پمپ برای بیماران کرونری روشی مطمئن می باشد