مقایسه حساسیت سلول های سفید خون محیطی بیماران مبتلا به سرطان پستان و افراد سالم نسبت به آسیب های ناشی از پرتوگاما با استفاده از آزمون کامت قلیایی

تحقیقات قبلی نشان داده اند افزایش حساسیت نسبت به اثرات تخریبی پرتوهای یون ساز بر روی کروموزوم ها در بسیاری از موارد نمایانگر شرایط استعداد ابتلا به سرطان است. در این تحقیق حساسیت ناشی از پرتو بیماران مبتلا به سرطان پستان و افراد سالم با بررسی آسیب های ژنتیکی اولیه القا شده ناشی از تابش پرتوهای گاما در سلول های سفید خون افراد بیمار و سالم با استفاده از آزمون کامت قلیایی مورد مقایسه قرار گرفته است.
در این تحقیق 29 بیمار مبتلا به سرطان پستان و 31 فرد اهدا کننده سالم، مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه های رقیق شده خون این افراد، در شرایط in vitro تحت تابش دوز1 گری پرتوهای گامای ناشی از چشمه کبالت 60، با آهنگ پرتودهی cGy/min51/11± 48/227 قرار گرفتند. نمونه ها بلافاصله پس از تابش دهی، توسط آزمون کامت قلیایی مورد بررسی قرار گرفتند. کامت ها بوسیله طبقه بندی چشمی (پس از اثبات حساسیت و تکرارپذیری) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و میزان آسیب DNAدر دو گروه شاهد و بیمار تعیین گردید.
آسیب های پایه دربیماران مبتلا به سرطان پستان حدود 6/1 برابر بیشتر از افراد سالم بود(P=0.03). آسیب های اولیه القا شده در اثر تابش پرتوهای گاما در سلول های سفید افراد مبتلا به سرطان پستان از لحاظ آماری تفاوت معنی داری با افراد سالم نداشت. همچنین مشاهده شد که میزان آسیب ها در DNA افراد سالم و بیمار قبل و بعد از تابش دهی، تفاوت معنی داری را با سن افراد نشان نمی دهد.
این تحقیق به منظور بررسی کارآیی آزمون کامت قلیایی، به عنوان یک روش سیتوژنتیکی مناسب برای غربالگری افراد با مخاطره بالا برای ابتلا به سرطان پستان ونیز محافظت پرتویی افراد حساس به اشعه صورت گرفت. نتایج نشان می دهند افراد مبتلا به سرطان پستان از لحاظ آسیب پذیری اولیه با افراد سالم تفاوتی ندارند. این در حالی است که بالاتر بودن سطح آسیب های پایه در بیماران می تواند نشان دهنده نقص روندهای ترمیمی در بیماران باشد.