روندیابی جریان سطحی با استفاد هاز روش های موج سینماتیک و زمان- مساحت در حوزه آبخیز بالادست سد بوستان استان گلستان

این پژوهش دو روش روندیابی جریان سطحی موج سینماتیک و زمان-مساحت در حوزه  آبخیز بالادست سد بوستان را مورد بررسی قرار داده است. در ابتدا ضمن بررسی ویژگی ها و شرایط استفاده از این روش ها و بیان خصوصیات هیدرولیکی و هیدرولوژیکی جریان رواناب در سطح حوزه  آبخیز تمر، اقدام به نوشتن الگوریتم و کدنویسی روش های موج سینماتیک و مدت- مساحت گردید. و هیدروگراف جریان در خروجی حوزه  آبخیز برآورد شد. پس از ارزیابی نتایج مدل در دوره واسنجی و اعتبارسنجی، مقادیر ناش- ساتکلیف به ترتیب برای روش موج سینماتیک 882/0 و 745/0 و برای روش زمان- مساحت 903/0 و 748/0 به دست آمد.  نتایج نشان داد که اختلاف فاز زمانی میان هیدروگراف های شبیه سازی شده و مشاهداتی خصوصا در زمان تا اوج وجود دارد. یکی از دلایل عدم انطباق کامل را می توان به کمبود تعداد ایستگاه های بارانسنجی حوزه  آبخیز و عدم امکان تهیه نقشه مناسب توزیع بارندگی برای حوزه  آبخیز دانست. با توجه به نقشه زون بندی بارش که با روش نزدیکترین فاصله در محیط سیستم اصلاعات جغرافیایی به دست آمد، دو پهنه بارندگی مشخص گردید و میزان بارندگی در هر پهنه یکنواخت در نظر گرفته شده اما اختلاف بارندگی در دو پهنه نسبتا زیاد بود که یکی از مهم ترین عوامل بروز خطا در شبیه سازی زمان وقوع هیدروگراف می توان قلمداد کرد. به طورکلی با توجه به فرضیات و محدودیت های مدل ها، روش های مذکور جهت شبیه سازی هیدروگراف جریان خروجی مناسب می باشند. از جمله محدودیت های روش موج سینماتیک فرض برابری شیب سطح آب با شیب بستر است که کاربرد آن را برای حوزه های آبخیز کوچک و دامنه های شیب دار محدود می کند. همچنین در روش زمان- مساحت توزیعی اثر ذخیره ای برای هر پیکسل در نظر گرفته می شود که بسیار ناچیز و قابل صرف نظر است در حالی که اثر ذخیره ای کل حوزه  بسته به تراکم شبکه آبراهه ها و شکل حوزه  می تواند چشم گیر باشد.