اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر وابستگی بین فردی و کنترل عمل افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان پذیرش وتعهد بر کاهش وابستگی بین فردی و افزایش کنترل عمل افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته بود. این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه صورت گرفت. از میان کلیه افراد (40 زن) مبتلا به اختلال شخصیت وابسته مراجعه کننده به کلینیک های روان درمانی شهر قدس و منطقه 22 شهر تهران، 18 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیده و به صورت تصادفی در دو گروه (نه نفره) آزمایش و کنترل گمارده شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از مصاحبه بالینی ساختاریافته (SCI)، مقیاس تجدیدنظر شده کنترل عمل  (ACS-R)و پرسشنامه های تجدیدنظر شده اختلال شخصیت وابسته (DPI-R) و وابستگی به دیگران (IDI) استفاده شد. افراد گروه آزمایش به مدت 11 جلسه 70 دقیقه ای، تحت درمان پذیرش وتعهد قرار گرفتند و در نهایت، داده ها با روش تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد، درمان پذیرش وتعهد بر کاهش وابستگی بین فردی و افزایش کنترل عمل افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته تاثیر معناداری دارد (01/0P<). با توجه به نتایج پژوهش، به کارگیری درمان پذیرش و تعهد در مراکز روان درمانی برای درمان و بهبود مشکلات مربوط به اختلالات شخصیت مفید و موثر خواهد بود.