فرسودگی شغلی پرستاران: نقش هوش هیجانی، هوش معنوی و سخت کوشی

پرستاری به منزله یک حرفه با میزان مخاطره بالا و فرسودگی محسوب می شود. پژوهش های قبلی درباره پرستاران رابطه منفی و معناداری را بین فرسودگی شغلی پرستاران با سخت کوشی و هوش هیجانی آن ها نشان داده اند. هدف پژوهش حاضر، بررسی فرسودگی شغلی در پرستاران و رابطه فرسودگی پرستاران با متغیرهای پیش بین هوش هیجانی، هوش معنوی و سخت کوشی بود. تعداد 180 پرستار زن با تکمیل مقیاس فرسودگی شغلی ماسلاچ (MBI)، مقیاس هوش هیجانی (EIS-41)، اندازه خودگزارش دهی هوش معنوی (SISRI) و زمینه یاب دیدگاه های شخصی (PVS)، در این پژوهش شرکت کردند. نتایج ضرایب همبستگی حاکی از آن بود که روابط منفی و معنادار بین هوش هیجانی، هوش معنوی و سخت کوشی با فرسودگی شغلی وجود دارد و تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که سخت کوشی (مولفه تعهد)، هوش معنوی (مولفه پدیدآوری معنای فردی) و هوش هیجانی (مولفه تنظیم هیجان ها)، ضرایب معناداری در پیش بینی فرسودگی شغلی پرستاران دارند. همچنین یافته ها نشان داد که سه مولفه تعهد، پدیدآوری معنای فردی و تنظیم هیجان ها 39 درصد تغییرات فرسودگی شغلی پرستاران را تبیین می کنند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که سه عامل اساسی روان شناختی فوق فرسودگی شغلی را در پرستاران تبیین می کنند.