تاثیر گروه درمانی مبتنی بر توانبخشی شناختی بر حافظه و کارکرد های اجرایی افراد دچار آسیب مغزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر توانبخشی شناختی بر حافظه و کارکردهای اجرایی افراد دچار آسیب مغزی با نقش تعدیل کنندگی نشانه های افسردگی، اضطراب و فرسودگی روانی صورت گرفت. طرح این پژوهش از نوع پیش آزمون-پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل است که 26 نفر فرد دچار آسیب مغزی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (12N=) و کنترل (14N=) قرار گرفتند. سنجش در دو مرحله ی پیش آزمون-پس آزمون و با استفاده از مجموعه آزمون های بومی شده ی حافظه و کارکردهای اجرایی، پرسش نامه های افسردگی، اضطراب و فرسودگی روانی انجام شد که با استفاده از آزمون های آماری آنکوا و مانکووا تجزیه و تحلیل شدند. مداخله به صورت 12 جلسه، دو ساعته و دو روز در هفته برگزار شد، گروه کنترل نیز از مداخله ی معمول بیمارستانی برخوردار شدند. یافته های پژوهش نشان دادند که تمرینات توانبخشی، عملکرد حافظه ی معنایی، مدیریت حل مساله و توجه پایدار افراد دچار آسیب مغزی را بهبود بخشیده است (0.05P<)، ولی تاثیر معناداری در بهبود توجه تقسیم شده، حافظه رویدادی و فعال نداشته است (0.05P>). تفاوت های فردی، نقش جنسیت، سن و دقت پایین آزمون های سنجش می توانند تبیین کننده ی عدم بهبودی معنادار در این افراد باشند. هم چنین اثربخشی تمرینات شناختی بر کارکردهای شناختی فرد بر اساس میزان فرسودگی روانی تغییر کرد، ولی رابطه ی معناداری میان تغییر نشانه های افسردگی و اضطراب و میزان بهبود حافظه و کارکردهای اجرایی افراد دچار آسیب مغزی یافت نشد.