رابطه بین مولفه های بخشایش گری با رضایت زناشویی در مادران دارای کودکان نارسایی های رشدی و هوشی

هدف پژوهش حاضر بررسی توان پیش بینی بخشایش گری از میزان رضایت زناشویی مادران کودکان نارسایی های رشدی و هوشی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و در این راستا 88 نفر از مادران کودکان نارسایی های رشدی و هوشی از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های رضامندی زوجیت افروز و سیاهه بخشایش گری غباری و همکاران (1382) برای پاسخ دهی به آنان داده شد. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین رضایت زناشویی و در هر سه بعد بخشایش گری (شناختی، عاطفی و رفتاری) همبستگی معناداری وجود دارد، به طوری که مادرانی که میزان بخشایش گری آنان در سطح بالا بود، از میزان رضایت زناشویی بیشتری برخوردار بودند. تحلیل داده ها همچنین نشان داد که در حدود 53 درصد واریانس رضایت زناشویی توسط ابعاد سه گانه بخشایش گری تبیین شد و هر سه بعد آن وارد معادله پیش بینی رضایت زناشویی از روی بخشایش گری شدند. داشتن ویژگی های بخشایش گری به واسطه رهایی از رنج های بین فردی در رضایت زناشویی موثر است و آموزش مهارت های بخشایش گری برای مادران این گروه از کودکان و نیز دیگر افراد توصیه می شود.