ارزیابی آسیب پذیری مانگروها نسبت به بالا آمدن سطح آب دریا

به طورکلی، بررسی آسیب پذیری مانگروها نسبت به بالا رفتن سطح آب دریا و دیگر عواقب ناشی از تغییر اقلیم، نقش مهمی را در ارایه راهکارهای مدیریتی و توانمندسازی این اکوسیستم ها جهت به حداقل رساندن و جبران خسارت های پیش بینی شده ایفا می کند. بنابراین، هدف این مطالعه نیز ارزیابی آسیب پذیری مانگروهای استان هرمزگان نسبت به بالا آمدن سطح آب دریا است. بدین منظور از تصاویر ماهواره ای مربوط به سال های 1986، 1998 و 2016 و نقشه های رقومی ارتفاع و پراکنش سازه ها، تاسیسات و مراکز صنعتی و جمعیتی واقع در ناحیه پسکرانه مربوط به حوزه های رویشگاهی خمیر، تیاب و جاسک استفاده شد. با در اختیار داشتن نقشه NDVI و نیز تهیه نقشه ترکیب رنگی کاذب، طبقه بندی نظارت شده برای تمامی تصاویر انجام شد و با استفاده از نقشه رقومی ارتفاع استان هرمزگان، نقشه شیب ناحیه پسکرانه در دو طبقه کمتر و بیشتر از 5 درصد تهیه شد. همچنین با بررسی چشمی تصاویر ماهواره ای، گزارشات موجود و نیز پیمایش زمینی سواحل استان هرمزگان، موقعیت زیر ساخت ها و سازه های ساحلی در نواحی پسکرانه مجاور حوزه های رویشگاهی مشخص شد. نتایج نشان داد که گستره های رو به خشکی مانگروها در دوره زمانی پس از سال 1998 نسبت به دوره پیش از آن به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است و رویشگاه تیاب بیشترین میزان کاهش گستره رو به خشکی را در دوره پس از سال 1998 نسبت به دوره قبل از آن داشته است (در حدود 430 هکتار). بررسی شیب و موقعیت زیرساخت ها در پسکرانه حوزه های رویشگاهی نشان داد که به استثنای جزیره مردو، در سایر بخش های حوزه های رویشگاهی محدودیتی بر مسیر مهاجرت مانگروها به سمت اراضی بالادستی وجود ندارد. در نهایت با توجه به میزان کاهش وسعت مانگروها از سمت خشکی می توان میزان آسیب پذیری حوزه های رویشگاهی را با شرط تداوم روند کنونی خشکسالی به صورت زیر نشان داد: تیاب> خمیر> جاسک.