پرداخت جبرانی به صیادان جهت حفاظت از تنوع زیستی در مجموعه تالاب های فریدونکنار

دلیل اصلی نقصان و تغییر کاربری گسترده منابع تالاب، اغلب در عدم محاسبه مناسب ارزش‏های محیط زیستی غیربازاری ‏‏تالاب‏ ها در تصمیمات توسعه‏ ای است‏. با توجه به سطح شکار بالا در تالاب فریدونکنار، حفاظت از تنوع ژنتیکی اکوسیستم به خصوص پرندگان مهاجر بدون مشارکت و همکاری جامعه محلی امکان پذیر نیست، لذا در این مطالعه برای جبران درآمد کاهش یافته و جلب مشارکت بهره ‏برداران محلی از ابزار استفاده می کنیم. بدین منظور، از آزمون انتخاب برای برآورد ارزش اکوسیستم تالاب فریدونکنار استفاده شد و برای برآورد درآمد کاهش یافته بهره برداران مدل لاجیت شرطی بکار رفت. سپس این درآمد محاسبه شده به عنوان مشوقی برای جلب مشارکت شکارچیان و مالکان زمین مورداستفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از برآورد مدل لاجیت نشان داد که مجموع دریافتی هر شکارچی در منطقه برای سرخرود، ازباران و فریدونکنار به ترتیب حدود 86/23، 47/25 و 42/35 میلیون ریال است. علامت ضریب متغیرهای وسعت پناهگاه و هزینه پرداختی برای هر سه منطقه در سطح یک درصد معنی‏دار و مثبت است‏؛ یعنی بهبود این ویژگی ها تاثیر مثبت و معنی‏داری بر تمایل به دریافت یا مطلوبیت نهایی شکارچیان دارد‏. به عبارتی با بهبود وضعیت یا افزایش وسعت پناهگاه و به تبع، کاهش سطح شکار، تمایل به دریافت شکارچیان برای عدم شکار افزایش می‏یابد‏؛ اما با کوتاه‎تر شدن دوره شکار، مطلوبیت نهایی شکارچیان کم می شود، یعنی تاثیر منفی بر تمایل به دریافت افراد برای عدم شکار در منطقه فریدونکنار دارد‏.