خشونت شغلی و عوامل مرتبط با آن در اتاق های عمل مراکز آموزشی درمانی اصفهان

اساس گزارش سازمان بین المللی کار، شیوع خشونت شغلی در دهه های اخیر افزایش یافته و از میان تمام گروه های حرفه ای، پرسنل مراقبت سلامت، بیشترین قربانیان خشونت شغلی محسوب می شوند اما اطلاعات مستند از خشونت شغلی در اتاق عمل در کشور ما بسیار اندک می باشد. لذا این مطالعه باهدف تعیین فراوانی خشونت شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرسنل مراقبت سلامت در اتاق عمل، انجام گرفت..

این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود. جامعه پژوهش کلیه مراقبین سلامت شاغل در اتاق های عمل مراکز آموزشی درمانی شهر اصفهان بودند که از این میان تعداد 223 نفر به روش نمونه گیری آسان با تخصیص متناسب از نوع سهمیه ای و طبقه ای از فروردین تا مردادماه 1397 انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد "بررسی خشونت شغلی در بخش سلامت "که در سال 2010 توسط سازمان بهداشت جهانی ارائه شده است جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 16 و آزمون های آماری کای 2 و فیشر و تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.

تعداد 9/91 درصد از نمونه ها طی 12 ماه گذشته خشونت روحی-روانی، 26 درصد خشونت جسمی-فیزیکی و 3/19 درصد خشونت قومی را تجربه کرده بودند. بیشترین علت ایجادکننده خشونت شغلی، کارکردن در محیط استرس زا (87درصد) بود و عاملین خشونت شغلی اغلب از میان پرسنل مراقبت سلامت بودند. میانگین سن و سابقه کار در پرسنلی که با خشونت های روحی-روانی مواجه شدند به طور معناداری کم تر از سایرین بود (به ترتیب 01/0= t، 01/0P =و 63/2t =، 02/0 P =). فراوانی مواجهه با خشونت های جسمی-فیزیکی (62/4χ2 =،03/0 P =) و روحی-روانی (004/0 P =)، در مراکز دارای پروتکل خاص برای گزارش خشونت به طور معناداری کم تر از سایر مراکز بود.

خشونت شغلی در اتاق عمل به میزان قابل توجهی بالا است و عاملین خشونت شغلی نه بیمار و همراه بیمار بلکه اغلب از میان پرسنل مراقبت سلامت هستند. این مطالعه وجود پروتکل های مستند برای گزارش خشونت شغلی را توصیه می کند.