بررسی آئین نامه ای بار باد سازه های بلند مرتبه بتنی با مقطع ثابت و متغیر واقع در شهر تهران

امروزه با توجه به کمبود فضا و افزایش روزافزون جمعیت در شهرهای بزرگ، ساختمان های بلند با استقبال بیشتری روبرو هستند. سازه های بلند در برابر تاثیرات باد در راستای جهت باد و نوسانات حاصل از آن آسیب پذیر هستند. برای طراحی یک سازه در برابر بارهای جانبی نظیر بار باد، معیار اصلی طراحی باید تامین شود. اهمیت اثر نیروی جانبی با بالا رفتن ارتفاع ساختمان افزایش می یابد. از این رو در این نوع سازه ها، عمدتا تحت تاثیر نیروی باد، ملاحظات طراحی با افزایش ارتفاع، پیچیده تر می شود. در ارتفاع معینی تغییر مکان جانبی سازه های بلند چنان افزایش می یابد که ملاحظات سختی کنترل کننده مطرح می گردند. ویژگی های فشار ناشی از  باد بر سازه تابعی از ویژگی های باد، هندسه سازه و مشخصات منطقه مجاور آن است. معمولا استانداردها برای سازه ها و ساختمان هایی که دارای شکل یا موقعیت غیرمعمول هستند استفاده نمی شوند. هدف از پژوهش حاضر بررسی روش های طراحی ارائه شده جهت محاسبه بار باد در استانداردهای بین المللی و داخلی جهت بررسی سازه های بلند با مقطع ثابت و متغیر واقع در شهر تهران است. در این پژوهش از استانداردهای امریکا، اروپا، ژاپن و استرالیا برای دو نوع سازه بلند استفاده شده و نتایج آنها با خروجی حاصل از مقررات ملی ساختمان ایران مقایسه گردیده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که مقررات ملی ایران برای سازه های مفروض که در شهر تهران درنظر گرفته شده است، نسبت به نتایج سایر استانداردهای مورد بررسی محافظه کارانه تر است.