عوامل موثر بر دفع و شکست پیوند و تغییرات سطح چشم و قرنیه به دو روش پیوند نفوذی در مقایسه با لاملار عمیق قدامی در مبتلایان به قوزقرنیه در مرکز پزشکی لبافی نژاد تهران طی سال های 95-1385

بررسی و تعیین عوامل موثر بر دفع و شکست پیوند قرنیه و تغییرات سطح چشم و قرنیه در بیماران مبتلا به قوزقرنیه که به دو روش پیوند قرنیه نفوذی (PKP) در مقایسه با لاملار عمیق قدامی (DALK) تحت عمل جراحی قرار گرفته اند.

بیماران مبتلا به قوزقرنیه مراجعه کننده به بخش چشم بیمارستان لبافی نژاد که در فاصله زمانی 95-1385 پس از تشخیص قوزقرنیه براساس یافته های بالینی اسلیت لمپ، کراتومتری و توپوگرافی و داشتن اندیکاسیون تحت عمل جراحی پیوند قرنیه نفوذی یا لایه ای قرار گرفته بودند، فراخوانده شده و مورد معاینه قرار گرفتند. در تمامی اعمال جراحی برای انجام پیوند قرنیه و پروتکل پی گیری و درمانی پس از عمل، از روش واحد استفاده شد. در طول زمان پیگیری پس از عمل بررسی دقیق از نظر وجود عوارض، نشانه های دفع پیوند و علل زمینه ای انجام گرفت. این مطالعه به صورت بررسی مقطعی براساس داده های موجود، در زمان معاینه نهایی صورت پذیرفت.

 در این مطالعه، 108 بیمار در هر گروه (مجموع 216 بیمار) برای مدت حداقل 6 ماه پس از برداشتن همه بخیه ها مورد بررسی قرار گرفتند. میزان وقوع دفع پیوند در گروه DALK برابر 13 درصد و در گروه PKP، 3/34 درصد (001/0P<) و میزان شکست پیوند در گروه های DALK و PKP به ترتیب 4/7 درصد و 8/2 درصد بود (12/0P=). 5/60 درصد از کل موارد رگ زایی (واسکولاریزاسیون) قرنیه (23 مورد از 38 مورد) دچار دفع پیوند شدند (001/0P<). میزان بروز کدورت پیوند در DALK برابر با 6/30 درصد و در PKP برابر 8/14 درصد بود (006/0P=). بیمارانی که دچار خشکی چشم، زخم عفونی و آبسه بخیه بودند، بیشتر دچار دفع پیوند شدند (001/0P<). جنس، سن میزبان و دهنده قرنیه، محلول نگهداری قرنیه دهنده، طول زمان جراحی، مدت پی گیری، مدت زمان مصرف قطره کورتیکوسترویید، فصل بروز دفع پیوند، وجود انفیلتراسیون، سابقه دفع، زمان خارج کردن بخیه، سابقه VKC (حساسیت بهاره)، سابقه پیوند در چشم مقابل رابطه ای با دفع پیوند نداشتند.

 پس از پیوند DALK در مقایسه با PKP، مشکلات سطح چشم و خشکی شیوع بیش تری داشت. رگ زایی قرنیه، عامل مهمی در بروز دفع پیوند است که در PKP بیش تر از DALK رخ می دهد. سطح حدفاصل پیوند (Interface) در عمل DALK دارای اهمیت زیادی بوده و کدورت آن، زمینه ساز شکست پیوند می باشد که وقوع آن نسبت به PKP بیش تر است.