اثرات سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی بر شاخص رشد، تغذیه و ترکیبات بیوشیمیایی لاشه در ماهیان جوان صبیتی(Sparidentex hasta)

در این مطالعه جهت بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی در ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta)، شش جیره غذایی شامل سه سطح پروتئین (35، 40 و 45 درصد) و دو سطح چربی (7 و 14 درصد) با سه تکرار طراحی گردید. ماهیان با میانگین وزن اولیه 28/0± 55/36 گرم به صورت تصادفی در 18 مخزن 300 لیتری پلی اتیلنذخیره سازی و به مدت 56 روز، سه بار در روز به روش سیری غذادهی گردیدند. نتایج نشان داد که با افزایش وزن و نرخ رشد ویژه به طور معنی داری تحت تاثیر سطوحمختلف پروتئین جیره غذایی قرار خواهد گرفت (05/0>P). سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی، تاثیر معنی داری روی ضریب چاقی، درصد چربی درون صفاقی و غذای دریافتی ماهیان نداشتند (05/0<P). در سطح 14 درصد چربی جیره غذایی، به طور معنی داری شاخص کبدی، احشایی، ضریب بازده پروتئینی و چربی لاشه افزایش یافت، اگر چه ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری کاهش یافت. با افزایش سطح چربی جیره غذایی، به طور معنی داری بقای پروتئین کاهش و بقای انرژی افزایش یافت. بالاترین بازده حفظ نیتروژن در سطح 40 درصد پروتئین مشاهده گردید. سطوح مختلف پروتئین و چربی به طور معنی داری بر میزان پروتئین و چربی لاشه اثر گذاشتند (05/0>P)، در صورتیکه بر میزان رطوبت و خاکستر لاشه تاثیر معنی داری نداشتند (05/0<P). در نهایت می توان اظهار داشت که ماهیان جوان صبیتی قادر به مصرف پروتئین در جیره های غذایی با چربی 14 درصد می باشند. بنابراین در ماهیان جوان صبیتی (S. hasta) با افزایش سطح چربی جیره غذایی تا 14 درصد، سطح پروتئین جیره غذاییتا 40 درصد می تواندکاهش یابد.