تحلیل و ارزیابی اثر مزاج بر تمایل به افشاگری و نقش تعدیل کننده متغیرهای جمعیت شناختی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مزاج کارکنان بر تمایل به افشاگری آنان با نقش تعدیل گری متغیرهای جمعیت شناختی انجام شده است. این مطالعه ازحیث هدف، کاربردی و از نوع توصیفی بوده و با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری موردمطالعه در این پژوهش300 نفر از کارکنان ستاد شرکت نفت یکی از مناطق غرب کشور می باشد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 169 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری درنظر گرفته شد. برای انتخاب اعضای نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد تعیین مزاج سلمان نژاد و پرسشنامه پارک استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار Smart PLS2 به منظور مدل یابی به روش حداقل مربعات جزئی، تجزیه وتحلیل شد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بین گرمی مزاج کارکنان و تمایل به افشاگری آنان ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد و ارتباط بین سردی مزاج کارکنان و تمایل به افشاگری آنان منفی و معنی دارست و همچنین ارتباط بین خشکی مزاج و تمایل به افشاگری کارکنان منفی و معنی دارست و تری مزاج کارکنان با تمایل به افشاگری آنان ارتباط مثبت و معنی داری دارد. سرانجام متغیرهای جمعیت شناختی در این پژوهش که به عنوان متغیرهای تعدیل گر بیان شد، درارتباط بین گرمی مزاج و تمایل به افشاگری کارکنان و نیز خشکی مزاج و تمایل به افشاگری آنان تاثیر معنی داری ندارد.