اثر قدرت و نقش تعدیل کنندگی پرخاشگری بر همدلی در نمونه منتخب نظامی کارکنان وظیفه

قدرت و رفتار همدلانه دیدگاه گیری در پژوهش های اخیر حوزه روان شناسی و به خصوص روان شناسی اجتماعی و نظامی معنایی دیگر به خود گرفته است تا جایی که این دو می توانند باعث بهبود روابط بین فردی نظامی شوند. در اکثر پژوهش ها نقش همدلی نیز در روابط نظامی جهت کاهش تنش و پرخاشگری نیز بسیار اهمیت دارند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر قدرت بر همدلی، نقش تعدیل کنندگی پرخاشگری و رابطه ی بین همدلی و پرخاشگری در نمونه ی کارکنان وظیفه انجام شد.

مواد و روش ها:

 این پژوهش شبه آزمایشی از نوع مداخله ای حاضر 48 نفر از کارکنان وظیفه (سربازان) به روش نمونه گیری در دسترس پرسشنامه های همدلی خصلتی با عنوان واکنش پذیری بین فردی دیویس و دیورکس و پرخاشگری بین فردی باس و پری را تکمیل کردند. در مرحله دوم، این تعداد به صورت تصادفی در سه گروه قدرت بالا، قدرت پایین و قدرت خنثی قرار گرفتند. در مرحله اول از روش همبستگی و در مرحله دوم آزمایش از تحلیل رگرسیون لجستیک برای بررسی اثر آزمایشی قدرت بر رفتار همدلانه دیدگاه گیری استفاده شد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها:

 یافته های مرحله اول پژوهش دلالت بر رابطه معنادار بین همدلی خصلتی و پرخاشگری بین فردی داشت (44/0=p و 05/0 >α)؛ در مرحله دوم اثر قدرت بر رفتار همدلانه ی دیدگاه گیری (033/0=p و 05/0<a) و نقش تعدیل گری در رابطه ی بین قدرت و رفتار همدلانه دیدگاه گیری نیز معنادار بودند (018/0=p و 05/0 >α).

بحث و نتیجه گیری: 

نتایج مطالعه نشان داد که احتمال اینکه افراد با نمرات بالاتر خشم، از خود همدلی (ترسیم E انگلیسی در جهت دگر پیرو) نشان دهند، 58/45 بار بیشتر از افرادی است که نمره ی پایین تری در زیر مقیاس خشم به دست آورده اند. هم چنین احتمال اینکه افراد با قدرت پایین تر، از خود همدلی بیشتری (ترسیم E انگلیسی در جهت دگر پیرو) نشان دهند، 006/0 بار بیشتر از افرادی است که قدرت بالاتری داشته اند.