تاثیر اضافه کردن تمرینات معلق سازی با آستانه بالا به تمرینات اختصاصی آستانه پایین کنترل حرکتی، بر درد، عملکرد و نوسان پاسچر زنان مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن: یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده

یکی از روش های درمان کمردرد، تمرینات کنترل حرکتی با آستانه بالا و پایین است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر اضافه کردن تمرینات معلق سازی با آستانه بالا به تمرینات اختصاصی آستانه پایین کنترل حرکتی، بر درد، عملکرد و نوسان پاسچر زنان مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن بود.

مواد و روش ها: 

زن مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن با میانگین سنی 62/6 ± 40/38 سال انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های شاهد (43 نفر)، تمرینات کنترل حرکتی به همراه تمرینات معلق سازی (42 نفر) و تمرینات کنترل حرکتی (43 نفر) قرار گرفتند. مقیاس دیداری درد (Visual analogue scale یا VAS)، تست های کنترل حرکت و دستگاه صفحه نیرو به ترتیب جهت ارزیابی میزان درد، عملکرد و نوسان پوسچر (COPx و COPy) قبل و پس از هشت هفته تمرین مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون های Paired t و ANOVA به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید (050/0 < P).

یافته ها: 

تمرینات کنترل حرکتی با و بدون تمرینات معلق سازی، تاثیر معنی داری در کاهش شدت درد (018/0 = P)، عملکرد اختصاصی (050/0 > P) و کاهش نوسان پوسچر (050/0 > P) داشت؛ با این تفاوت که میزان تغییرات در گروه تمرینات کنترل حرکتی به همراه تمرینات معلق سازی بیشتر از گروه دیگر بود

نتیجه گیری:

تمرینات کنترل حرکتی به همراه تمرینات معلق سازی نسبت به تمرینات کنترل حرکتی به تنهایی، در بهبود شدت درد، عملکرد اختصاصی و نوسان پاسچر زنان مبتلا به کمردرد از اندازه اثر بالاتری برخوردار می باشد. بنابراین، پیشنهاد می گردد که در آینده، ترکیبی از این تمرینات در درمان بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی استفاده شود.