تحلیل پاسخ ارتعاشی مدل های دینامیکی مختلف بدن خلبان در انجام مانورهای پروازی

در این تحقیق، به بررسی پاسخ ارتعاشی مدل های مختلف بدن خلبان در انجام مانورهای پروازی پرداخته می شود. در این راستا از مدل های گسسته، شامل مدل های چهار درجه آزادی و مدل هفت درجه آزادی که جزو مدل های رایج در این نوع تحلیل ها می باشند، استفاده می شود. معادلات دینامیکی حاکم بر حرکت این مدل ها از روش نیوتن به دست آمده و با روش عددی رانگ- کوتا در نرم افزار متلب حل می شوند. صحت سنجی هر یک از مدل های به کار رفته با استفاده از نتایج تحقیقات منتشر شده قبلی انجام می شود. پس از اطمینان از صحت مدل سازی و برنامه نوشته شده، ورودی ناشی از تغییرات شتاب g ثبت شده در تست تجربی حین پرواز و استخراج هفت مانور پروازی، به مدل های ارتعاشی مختلف اعمال می گردد. از قابلیت انتقال پایه صندلی نسبت به هر یک از اعضای بدن خلبان به عنوان معیار مورد نظر برای تحلیل ارتعاشی استفاده می گردد. نتایج به دست آمده در سه مدل مورد مطالعه نشان می دهند که بیشترین سهم انتقال پذیری در ناحیه قفسه سینه (بالا و پایین) و پس ازآن در ناحیه لگن در مانورهای مختلف قرار دارد. همچنین براساس میزان قابلیت انتقال پذیری و ماکزیمم شتاب g در مانورهای مختلف، اثر آهنگ تغییر شتاب بر قابلیت انتقال پذیری و احساس راحتی خلبان بیش از میزان ماکزیمم شتاب در هر مانور می باشد.