باز اندیشی نسبیت زبانی با رویکرد شناختی و استناد بر داده های زبان فارسی

در این پژوهش، از دیدگاه زبان شناسی و روان شناسی زبان به بررسی رابطه ی فرهنگ و زبان که به طور عمده در فرضیه ی ساپیر ورف تجلی یافته است؛ پرداخته میشود. با ارائه و در پی آن با سنجش و تحلیل آراء زبان شناسان موافق و مخالف و سایر نظریه پردازان این عرصه، به تبیین این موضوع می پردازیم؛ سپس با استناد بر ادله ی عقلی و تجربی برخاسته از داده ی زبانه ای دم دستی مانند فارسی، انگلیسی و عربی؛ و همچنین دیگر زبانهای دوردست مانند مالزیایی و هوپیایی؛ ادعا میشود که نظام صورتهای زبانی هم در فراگیری و درک بسیاری از تصورات و مفاهیم؛ و هم در مسیردهی نحوهی تفکر و جهانبینی افراد و جامعه، از مهم ترین و موثرترین عوامل است. در نهایت همچنین با استناد به رویکرد شناختی استدلال میشود که تصور واحد و تصور انباشتی پیامدهای متفاوتی را در روند تفکر دارند.