تحلیل فرمالیستی غزلی از حافظ

فرمالیستها، اثر ادبی را جدا از شخصیت، روحیات و اعتقادات نویسنده ی آن، و صرفا به عنوان یک مساله ی زبانی بررسی میکنند. از نظر آنان یک اثر ادبی، یک شکل(فرم) محض است. لذا در مواجهه با یک اثر ادبی، آنچه اهمیت دارد فرم است نه محتوا. آنان، معتقدند که دنیای ادبیات با دنیای حقیقی، کاملا متفاوت است و نباید از یک اثر ادبی، انتظار کسب معلومات و...کرد.از دید فرمالیست ها، شاهکارهای ادبی، عمدتا به واسطهی برجستگیهای آشکار زبانی، نحوی و هنری خود، شایسته ی بررسی و نقد هستند. در این میان، شعر حافظ، که در ادبیات فارسی، نمونه ی والای فصاحت و جامع ظرافت و زیبایی مفردات و جملات و اعجاز در ترکیب کلام و انواع ابهام، ایهام، تناسب، تبادر، استخدام، پارادکس و هنجار گریزیهای آوایی، لغوی، نحوی و حتی معنوی است؛ یکی از مناسبترین متنها برای بررسی از دیدگاه نقد فرمالیستی است. این نوشتار بر آن است، غزلی از این شاعر فسونکار را، جدای از هرگونه تاویل و تفسیر محتوایی آن وصرفا از دیدگاه فرمالیستی، مورد نقد و بررسی قرار دهد.