استشهادی منحصر بفرد از قرن هشتم هجری

نامه نگاری منظوم و منثور در زبان فارسی قدمت دیرینه دارد اما نامه های اداری معمولا منثور بودند. استشهادی نویسی یکی از گونه های مکاتبات اداری محسوب می شد و اکنون نیز چنین است. در استشهاد، گروهی از بزرگان و مسئولان و معتمدان و معاریف شهر و کشور، در تایید یا تکذیب امری گواهی می نوشتند. در کتابهای تاریخ و جنگها و آثار نویسندگان زبان فارسی، نمونه های فراوانی از مکاتبات رسمی و غیر رسمی و اداری و دوستانه آورده شده است، اما، نگارنده تاکنون در میان این آثار، استشهادی که گواهی های گواهان نیز در پای نامه باشد، ندیده است، جز این استشهاد که در این مقاله معرفی خواهد شد.