مرز و قومیت، تهدید یا فرصت

مرزهای ایران از میان اقوام و فرهنگ های مختلف عبور کرده است و در تقسیم بندی ها از نوع مرزهای تحمیلی محسوب می شود. با وجود اینکه مرزهای تحمیلی با تهدیدهای اندکی که به ویژه در خصوص مرکز گریزی دارند، لیکن توان فراوانی برای همگرایی و همکاری وجود دارد. در این میان حکومتی موفق تر است که با برنامه ریزی صحیح، یادآوری تاریخ مشترک، مشارکت دادن مرزنشینان در قدرت سیاسی، توسعه اقتصادی و عمران مناطق مرزی و رفاه مرزنشینان، به گونه ای اقدام کند که قوم جامانده در آن سوی مرز را به خود جلب و آینده مشترک را به دور از هر نوع تبعیض قومیتی ترسیم کند. در این صورت کانون بحران به ویژه بحران های ناشی از نداهای استقلال طلبی یا پیوستن به کشور دیگر، به آن سوی مرز منتقل می شود و برای حاکمیت دولت اصلی فرصت مناسب ایجاد خواهد کرد. در این صورت مرزهای به اصطلاح تحمیلی به یک فرصت برای همگرایی و ثبات امنیت تبدیل خواهند شد.